ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁରେ ଅଶୋକ ନାମକ ଜଣେ ଯୁବକ ଥିରେ, ସେ ଗାଁ ବୁଲି ବୁଲି ନୂଆ ଜିନିଷ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲେ, ଦିନେ ପୋଖରୀ ଦେଇ ଯିବାବେଳେ ସେ ଦେଖିଲେ ଏକ ସୁନ୍ଦର ବଗ ଜଳ ନିକଟରେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଠିଆ ହୋଇଛି, ଏହି ବଗ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ପତଳା ଗୋଡ଼ ଏବଂ ଏକ ଧଳା ପୋଷାକ ବିଶିଷ୍ଟ ଶରୀର ଥିଲା |
ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର ଶୋଭା ଦ୍ବାରା ଅଶୋକ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ଏହାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଘଣ୍ଟା ବିତାଇଲେ, ବଗ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ବେକକୁ ଘୁଞ୍ଚାଇରେ ପୋଖରୀରୁ ଛୋଟ ମାଛ ଉଠାଇ ଉଡିଗଲା, ପୁଣି ବଗ ଆସିଲା ପୋଖରୀକୁ, ଅଶୋକ ବଗକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଏବଂ ବଗ ସହିତ ବନ୍ଧୁତା କରିବାକୁ ସ୍ଥିର କଲେ |
ପରବର୍ତ୍ତୀ କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ଅଶୋକ ପୋଖରୀ ପରିଦର୍ଶନ କରି ତାଙ୍କ ସହିତ ଛୋଟ ମାଛ ବଗ ଖାଇବାକୁ ଦେଇଥିଲେ, ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ବଗ ଦ୍ବିଧାବୋଧ ହୋଇ ଅଶୋକ ପହଞ୍ଚିବା ମାତ୍ରେ ଉଡ଼ିଗଲା ବଗ, କିନ୍ତୁ ପରିଶେଷରେ ବଗ ଅଶୋକଙ୍କ ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ମାଛ ଖାଇବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପୋଖରୀକୁ ଗଲେ |
କିଛିଦିନ ପରେ ଦିନେ ଅଶୋକ ବଗ ଖାଇବାକୁ ଦେଉଥିବା ବେଳେ ଏକ ଶିକାରୀ ଦଳ ପୋଖରୀରେ ପହଞ୍ଚିଥିରେ ସେମାନେ ପକ୍ଷୀ ଶିକାର କରୁଥିଲେ ଏବଂ ବଗ ସେମାନଙ୍କର ପରବର୍ତ୍ତୀ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା, ଅଶୋକ ଶିକାରୀମାନଙ୍କୁ ବଗର କ୍ଷତି ନକରିବାକୁ ନିବେଦନ କରିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ ଏବଂ ପକ୍ଷୀ ଉପରେ ସେମାନଙ୍କର ତିରକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ |
ଅଶୋକ ଶୀଘ୍ର ଶିକାରିମାନଙ୍କ ତିରରୁ ରକ୍ଷା କରି ବଗ ଆଗରେ ଡେଇଲେ, ଶିକାରୀମାନେ ପିଲାଟିର ସାହସକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ କାହିଁକି ପକ୍ଷୀ ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ବିପଦରେ ପକାଇବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ବୋଲି ପଚାରିଥିଲେ | ଅଶୋକ ଉତ୍ତର ଦେଇଛନ୍ତି ଏହି ବଗ ମୋର ବନ୍ଧୁ, ଏବଂ ମୁଁ ଏହା କାହାକୁ କ୍ଷେତି ପହଞ୍ଚାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରିବି ନାହିଁ, ଏହାର ସୁରକ୍ଷା ମୋର ଦାୟିତ୍ୱ ଅଟେ |
ଅଶୋକ ଶବ୍ଦ ଦ୍ବାରା ଶିକାରୀମାନେ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ତଳକୁ କରି ପୋଖରୀ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ, ସେହି ଦିନଠାରୁ ଅଶୋକ ଏବଂ ବଗ ବନ୍ଧନ ଆହୁରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେଲା, ଯେତେବେଳେ ସେ ପୋଖରୀ ପରିଦର୍ଶନ କରନ୍ତି ଅଶୋକ ଅଭିବାଦନ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ବଗ ଆକାଶରୁ ତଳକୁ ଉଡିଯିବ, ଏବଂ ଅଶୋକ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ବଗ ଖାଇବାକୁ ଛୋଟ ମାଛ ଆଣିଥାଏ ଦୁହେଁ ମିଛି ଖାଇଥାନ୍ତି |
ଗ୍ରାମବାସୀମାନେ ବଗ ସହିତ ଅଶୋକ ବନ୍ଧୁତାକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ଏବଂ ତାଙ୍କର ସାହସ ଏବଂ ଦୟା ଦେଖି ସେମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟହୋଇଗଲେ, ସେମାନେ ହୃଦୟ ପରି ଭଲପାଆନ୍ତି ଯେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଯିବ ମଧ୍ୟ ମଣିଷ ସହିତ ଗଭୀର ବନ୍ଧନ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଏବଂ ଯନ୍ତ ନେବା ଆମର ଦାୟିତ୍ୱ ଅଟେ |
ସେମାନେ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କଲେ ଯେ ଛୋଟ ଛୋଟ ଜୀବ ମଧ୍ୟ ମଣିଷ ସହିତ ଗଭୀର ବନ୍ଧନ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ଏବଂ ଯତ୍ନ ନେବା ଆମର ଦାୟିତ୍। ବଗ ପ୍ରତି ଅଶୋକଙ୍କ ପ୍ରମ କେବଳ ପକ୍ଷୀର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିପାରି ନଥିଲା, ଏବଂ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଦୟା ବିଷୟରେ ଏକ ମୂଲ୍ୟବାନ ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଦେଇଥିଲା |
ଅଶୋକ ଆଉ ବଗ ପ୍ରତି ଥିବା ପ୍ରେମ ଏବଂ ଯନ୍ତ୍ର ଅନ୍ୟ ଜୀବମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ସହାନୁଭୂତି ଏବଂ କରୁଣା ପ୍ରଦଶନ କରିଥିଲା, ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରଜାତିର ପାର୍ଥକ୍ୟ ସେଥିପାଇଁ ଅଶୋଜ ବଗ ସୁନ୍ଦର୍ୟ୍ଯକୁ ଚିହ୍ନିଥିରେ ଏବଂ ଏହାର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇଥିଲେ ତାଙ୍କର ସ୍ଥିରତା ଏବଂ ଧାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ଵାରା ସେ ବଗର ବିଶ୍ୱାସ ଅର୍ଜନ କଲେ ଏବଂ ଏହା ସହିତ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ଏକ ବନ୍ଧନ ଗଠନ କଲେ |
ଶିକାରିଙ୍କ ଆଗମନ ଅଶୋକ ପାଇଁ ସତ୍ୟର ଏକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଥିଲା, ଏହା ତାଙ୍କର ବିଶ୍ୱସ୍ତତା ଏବଂ ବଗ ପ୍ରତି ଥିବା ପ୍ରେମର ପରୀକ୍ଷା ଥିଲା, ପକ୍ଷୀକୁ କ୍ଷତିରୁ ରକ୍ଷା କରି ସେ ସାହସ ଏବଂ ନିସ୍ୱାର୍ଥପରତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ବଗର ସୁରକ୍ଷାକୁ ନିଜଠାରୁ ଅଧିକ ରଖିଥିଲେ, ସେ ବଗ କୁ ତାଙ୍କର ବନ୍ଧୁ ଭାବରେ ଦେଖିରେ ଏବଂ ଏହାର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଦାୟୀ ବୋଲି ଅନୁଭବ କଲେ ଯେପରି ଆମେ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ କରିବା ଉଚିତ୍ |
କାହାଣୀ ଆମକୁ ସମସ୍ତ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦିଆ ଯାଉ ଏବଂ ଯନ୍ତ୍ରର ଗୁରୁତ୍ୱ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ, ଏହା ଆମକୁ ମନେ ପକାଇଦିଏ ଯେ ପଶୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଛୋଟ ଛୋଟ ଦୟା ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଏକ ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିପାରେ, ଅଧିକ ଏହା ବୁଝି ପାରୁଥିବା ଏବଂ ବିଷ୍ୟସ କରୁଥିବା ବିଷୟ ପାଇଁ ଠିଆ ହେବାର ମୂଲ୍ୟକୁ ଆଲୋକିତ କରେ, ଯେତେବେଳେ କି ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସମାଜର ଆଦର୍ଶ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯିବା, ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ପାଇଁ କଥା ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ ଏବଂ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଦୟା ଦେଖାଇବାକୁ ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ |
ପରିଶେଷରେ ବଗ ଏବଂ ଅଶୋକ ବନ୍ଧୁତାର କାହାଣୀ ହେଉଛି ପ୍ରେମ, କରୁଣା ଏବଂ ଦୟା ଶକ୍ତିର ଏକ ସୁନ୍ଦର ସ୍ମାରକ, ଏହା ଆମକୁ ସମସ୍ତ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଯନ୍ତ୍ର ସହିତ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ପାଇଁ କହିପାରିବେ ନାହିଁ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ୱର ହେବ |
ବଗ ଏବଂ ଅଶୋକ ବନ୍ଧୁତାର କାହାଣୀ ହେଉଛି ଏକ ସୁନ୍ଦର କାହାଣୀ ଯାହା ଆମକୁ ଦୟା, କରୁଣାର ଶକ୍ତି ଏବଂ ବଡ଼ କିମ୍ବା ଛୋଟ ସମସ୍ତ ଜୀବକୁ ସୁରକ୍ଷା କରିବାର ସୁଯୋଗ ବିଷୟରେ ଶିକ୍ଷା ଦିଏ |
.png)
